نخ های جراحی (Surgical Sutures) از جمله ابزارهای ضروری در پزشکی و جراحی هستند که برای بستن زخم‌ها، اتصال بافت‌ها و تسریع فرآیند بهبودی استفاده می‌شوند. این نخ‌ها در انواع مختلفی تولید می‌شوند و هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند که بسته به نوع جراحی، محل زخم و شرایط بیمار انتخاب می‌شوند.

روش بخیه زدن

بخیه زدن یک روش پزشکی برای بستن زخم‌ها یا برش‌های جراحی است تا به بهبودی سریع‌تر و کاهش خطر عفونت کمک کند. روش بخیه زدن به طور کلی شامل مراحل زیر است:

۱. آماده‌سازی

• ضدعفونی کردن ناحیه: ابتدا ناحیه‌ای که نیاز به بخیه دارد با مواد ضدعفونی‌کننده تمیز می‌شود.
• بی‌حسی: در صورت نیاز، از بی‌حسی موضعی برای کاهش درد استفاده می‌شود.

۲. انتخاب نوع بخیه

• بخیه‌های قابل جذب: این نوع بخیه‌ها پس از مدتی توسط بدن جذب می‌شوند و نیازی به کشیدن ندارند. معمولا برای زخم‌های داخلی استفاده می‌شوند.
• بخیه‌های غیرقابل جذب: این بخیه‌ها باید پس از بهبودی زخم کشیده شوند. برای زخم‌های سطحی یا پوست استفاده می‌شوند.

۳. انجام بخیه

• استفاده از سوزن و نخ: پزشک با استفاده از سوزن مخصوص و نخ جراحی، لبه‌های زخم را به هم نزدیک می‌کند.
• انواع بخیه: بخیه‌ها می‌توانند به صورت ساده، ماتریس (شبکه‌ای) یا دیگر انواع باشند که بستگی به نوع زخم و محل آن دارد.
• گره زدن: پس از هر بخیه، پزشک نخ را محکم گره می‌زند تا زخم به خوبی بسته شود.

۴. پانسمان

• پس از بخیه زدن، ناحیه با گاز استریل پانسمان می‌شود تا از عفونت جلوگیری شود.

۵. مراقبت‌های پس از بخیه

• تمیز نگه داشتن زخم: زخم باید تمیز و خشک نگه داشته شود.
• تعویض پانسمان: پانسمان باید به طور منظم تعویض شود.
• کشیدن بخیه: در صورت استفاده از بخیه‌های غیرقابل جذب، پس از بهبودی زخم (معمولا ۷ تا ۱۴ روز بعد)، بخیه‌ها توسط پزشک کشیده می‌شوند.

نکات مهم:

• از دستکاری زخم خودداری کنید.
• در صورت مشاهده علائم عفونت مانند قرمزی، تورم، درد یا ترشح چرک، به پزشک مراجعه کنید.
• از مصرف خودسرانه داروها بدون تجویز پزشک خودداری کنید.

بخیه زدن یک عمل تخصصی است و باید توسط پزشک یا فرد آموزش‌دیده انجام شود.

انواع نخ‌های جراحی بر اساس جذب‌پذیری

1. نخ‌های جذب‌شدنی (Absorbable Sutures)

• این نخ‌ها به مرور زمان توسط بدن جذب می‌شوند و نیازی به کشیدن آن‌ها پس از بهبودی نیست.
• معمولا برای بافت‌های داخلی مانند عضلات، زیرپوست و مخاط استفاده می‌شوند.
• مواد رایج: پلی‌گلیکولیک اسید (PGA)، پلی‌لاکتیک اسید (PLA)، کات‌گوت (Catgut).
• مدت زمان جذب: از چند روز تا چند ماه بسته به نوع ماده.

1. نخ‌های غیرجذب‌شدنی (Non-Absorbable Sutures)

• این نخ‌ها توسط بدن جذب نمی‌شوند و در صورت نیاز باید پس از بهبودی کشیده شوند.
• معمولا برای بافت‌های سطحی یا در مواردی که نیاز به استحکام طولانی‌مدت است استفاده می‌شوند.
• مواد رایج: نایلون، پلی‌پروپیلن، ابریشم، پلی‌استر.
• کاربرد: پوست، ترمیم تاندون‌ها، جراحی‌های قلبی و عروقی.

بخیه ها به صورت افقی در سطح زیر پوست قرار می گیرند و با نیش های مساوی انجام می شوند. انتهای آن گره خورده است به طوری که آنها نیز به صورت زیر جلدی دراز می کشند. معمولا هدف این است که بخیه را درجا رها کنید، بنابراین نیاز به یک بخیه قابل جذب است. بخیه در جایی مفید است که فضای مرده و کشش حداقل باشد.

انواع نخ‌های جراحی بر اساس ساختار

1. نخ‌های تک‌رشته‌ای (Monofilament Sutures):

• از یک رشته واحد تشکیل شده‌اند.
• مزایا: کاهش خطر عفونت، عبور راحت‌تر از بافت.
• معایب: گره‌خوردگی سخت‌تر و احتمال شل شدن گره.
• مثال: نایلون، پلی‌پروپیلن.

1. نخ‌های چندرشته‌ای (Multifilament Sutures):

• از چندین رشته به هم تابیده تشکیل شده‌اند.
• مزایا: انعطاف‌پذیری بیشتر، گره‌خوردگی آسان‌تر.
• معایب: احتمال بیشتر عفونت به دلیل ساختار متخلخل.
• مثال: ابریشم، پلی‌استر.

بخیه زدن (Suturing) یک مهارت مهم در پزشکی و جراحی است که برای بستن زخم‌ها یا برش‌های جراحی استفاده می‌شود. تکنیک‌های مختلفی برای بخیه زدن وجود دارد که بسته به نوع زخم، محل آن و هدف بخیه زدن انتخاب می‌شوند. در ادامه برخی از تکنیک‌های رایج بخیه زدن توضیح داده می‌شوند:

۱. بخیه ساده (Simple Interrupted Suture)

• کاربرد: رایج‌ترین نوع بخیه، مناسب برای بیشتر زخم‌های پوستی.
• روش: هر بخیه به صورت جداگانه زده می‌شود و پس از هر بخیه، نخ گره زده می‌شود.
• مزایا: اگر یک بخیه باز شود، بقیه بخیه‌ها سالم می‌مانند.
• معایب: زمان‌بر است و نیاز به تعداد بیشتری بخیه دارد.

۲. بخیه مداوم (Running Suture)

• کاربرد: برای زخم‌های طولانی و مستقیم.
• روش: یک بخیه مداوم از یک انتهای زخم شروع شده و تا انتهای دیگر ادامه می‌یابد، در انتها، نخ گره زده می‌شود.
• مزایا: سریع‌تر از بخیه ساده است و فشار یکنواختی روی زخم ایجاد می‌کند.
• معایب: اگر یک قسمت از بخیه باز شود، کل بخیه ممکن است شل شود.

۳. بخیه عمقی (Deep Suture)

• کاربرد: برای بستن لایه‌های عمقی بافت (مانند عضلات یا فاشیا).
• روش: بخیه در لایه‌های عمقی زده می‌شود تا فشار را از روی لایه‌های سطحی بردارد.
• مزایا: کاهش فشار روی لایه‌های سطحی و بهبودی بهتر.
• معایب: نیاز به مهارت بالایی دارد.

۴. بخیه تشک‌دوزی (Mattress Suture)

• کاربرد: برای زخم‌هایی که نیاز به فشار بیشتر یا کاهش کشش دارند.
• انواع:
  • عمودی (Vertical Mattress): برای زخم‌هایی که نیاز به نزدیک کردن لبه‌ها دارند.
  • افقی (Horizontal Mattress): برای زخم‌هایی که نیاز به کاهش کشش دارند.
• مزایا: فشار یکنواخت و کاهش کشش روی زخم.
• معایب: ممکن است جای بخیه بیشتر مشخص شود.

۵. بخیه زیرپوستی (Subcuticular Suture)

• کاربرد: برای زخم‌هایی که نیاز به ظاهر زیباتر دارند (مانند جراحی‌های زیبایی).
• روش: بخیه در لایه زیرپوستی زده می‌شود و معمولا قابل جذب است.
• مزایا: ظاهر زیباتر و عدم نیاز به کشیدن بخیه.
• معایب: نیاز به مهارت بالا و زمان بیشتر.

۶. بخیه فولکارد (Purse-String Suture)

• کاربرد: برای بستن دهانه‌های گرد (مانند استومی یا برخی جراحی‌های شکمی).
• روش: بخیه به صورت دایره‌ای دور دهانه زده می‌شود و با کشیدن نخ، دهانه بسته می‌شود.
• مزایا: بستن کامل دهانه.
• معایب: محدود به موارد خاص.

۷. بخیه اتصالی (Figure-of-Eight Suture)

• کاربرد: برای بستن زخم‌هایی که نیاز به فشار بیشتر دارند (مانند زخم‌های عمیق یا خونریزی‌دهنده).
• روش: نخ به شکل عدد ۸ دور زخم گره زده می‌شود.
• مزایا: کنترل بهتر خونریزی.
• معایب: ممکن است جای بخیه بیشتر مشخص شود.

۸. بخیه قلاب‌دار (Stapling)

• کاربرد: برای زخم‌های بزرگ یا جراحی‌های سریع.
• روش: با استفاده از دستگاه منگنه جراحی، لبه‌های زخم به هم متصل می‌شوند.
• مزایا: سریع و کارآمد.
• معایب: ممکن است جای منگنه باقی بماند.

استپلر پوستی یا منگنه های جراحی ممکن است به جای بخیه استفاده شوند. استپلر پوستی می توانند زخم ها یا برش های بزرگ را سریعتر ببندند و درد کمتری نسبت به بخیه برای بیماران داشته باشند. آنها اغلب در جراحی های کم تهاجمی استفاده می شوند.

۹. بخیه چسبی (Adhesive Suture)

• کاربرد: برای زخم‌های کوچک و سطحی.
• روش: از چسب مخصوص پزشکی برای بستن زخم استفاده می‌شود.
• مزایا: بدون درد و سریع.
• معایب: برای زخم‌های بزرگ یا عمیق مناسب نیست.

نکات مهم در انتخاب تکنیک بخیه:

• نوع زخم: عمق، اندازه و محل زخم در انتخاب تکنیک موثر است.
• فشار روی زخم: برخی زخم‌ها نیاز به کاهش کشش دارند.
• ظاهر نهایی: در جراحی‌های زیبایی، ظاهر نهایی بسیار مهم است.
• جذب‌پذیری: بخیه‌های قابل جذب برای زخم‌های داخلی و غیرقابل جذب برای زخم‌های سطحی استفاده می‌شوند.

هر تکنیک بخیه نیاز به مهارت و تجربه دارد و باید توسط پزشک یا فرد آموزش‌دیده انجام شود.

انتخاب نخ جراحی مناسب

انتخاب نخ جراحی به عوامل زیر بستگی دارد:

• نوع بافت: پوست، عضله، استخوان و غیره.
• محل جراحی: داخلی یا خارجی.
• مدت زمان مورد نیاز برای استحکام نخ: کوتاه‌مدت یا طولانی‌مدت.
• واکنش بدن به مواد: برخی مواد ممکن است باعث واکنش‌های آلرژیک شوند.

اندازه نخ‌های جراحی

نخ‌های جراحی بر اساس قطرشان طبقه‌بندی می‌شوند. اندازه‌های رایج از ۰ (صفر) تا ۵ هستند، که هر چه عدد کوچک‌تر باشد، نخ نازک‌تر است. برای مثال، نخ‌های ۲-۰ (۲/۰) نازک‌تر از نخ‌های ۰ هستند.

کاربردهای رایج

• جراحی عمومی: بستن زخم‌ها و برش‌ها.
• جراحی زیبایی: استفاده از نخ‌های نازک برای کاهش اسکار.
• جراحی قلب و عروق: استفاده از نخ‌های غیرجذب‌شدنی برای ترمیم عروق.
• جراحی ارتوپدی: ترمیم تاندون‌ها و رباط‌ها.

نکات مهم

• عفونت: نخ‌های چندرشته‌ای بیشتر مستعد عفونت هستند.
• واکنش بافت: برخی مواد مانند کات‌گوت ممکن است باعث واکنش‌های التهابی شوند.
• تکنیک بخیه زدن: نحوه بخیه زدن و گره زدن نیز در نتیجه نهایی موثر است.

نخ‌های جراحی یکی از مهم‌ترین ابزارها در پزشکی هستند و انتخاب صحیح آن‌ها نقش کلیدی در موفقیت جراحی و بهبود بیمار دارد.

نخ جراحی نایلون

نخ نایلون (Nylon Suture) یکی از رایج‌ترین انواع نخ‌های جراحی غیرجذب‌شدنی است که به دلیل ویژگی‌های خاص خود در جراحی‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نخ از پلی‌آمید ساخته شده و به صورت تک‌رشته‌ای (Monofilament) یا چندرشته‌ای (Multifilament) تولید می‌شود، اما بیشتر به صورت تک‌رشته‌ای استفاده می‌شود.

ویژگی‌های نخ جراحی نایلون

1. غیرجذب‌شدنی (Non-Absorbable)

• توسط بدن جذب نمی‌شود و برای استفاده طولانی‌مدت مناسب است.
• در صورت نیاز، باید پس از بهبودی زخم کشیده شود.

1. استحکام بالا

• نخ نایلون استحکام کششی خوبی دارد و برای بافت‌هایی که تحت فشار هستند مناسب است.

1. انعطاف‌پذیری

• به دلیل ساختار تک‌رشته‌ای، انعطاف‌پذیری خوبی دارد و به راحتی از بافت عبور می‌کند.

1. واکنش بافتی کم

• نخ نایلون معمولا باعث واکنش التهابی یا آلرژیک کمی در بدن می‌شود.

1. مقاومت در برابر عفونت

• ساختار تک‌رشته‌ای آن باعث می‌شود کمتر مستعد جذب باکتری و ایجاد عفونت باشد.

انواع نخ نایلون

1. تک‌رشته‌ای (Monofilament):

• بیشترین کاربرد را دارد.
• سطح صاف و یکنواخت دارد.
• عبور از بافت راحت‌تر است.
• گره‌خوردگی آن سخت‌تر است و ممکن است نیاز به گره‌های بیشتر داشته باشد.

1. چندرشته‌ای (Multifilament)

• کمتر استفاده می‌شود.
• انعطاف‌پذیری بیشتر و گره‌خوردگی آسان‌تر دارد.
• احتمال عفونت در آن بیشتر است.

کاربردهای نخ جراحی نایلون

1. جراحی پوست

• برای بخیه‌زدن زخم‌های سطحی و برش‌های جراحی.
• در جراحی‌های زیبایی برای کاهش اسکار (جای زخم).

1. جراحی چشم

• به دلیل نازکی و انعطاف‌پذیری، در جراحی‌های چشمی مانند ترمیم قرنیه استفاده می‌شود.

1. جراحی اعصاب

• برای ترمیم اعصاب محیطی.

1. جراحی عمومی

• در مواردی که نیاز به استحکام طولانی‌مدت است.

اندازه‌های رایج نخ نایلون

نخ نایلون در اندازه‌های مختلفی تولید می‌شود که با اعدادی مانند ۰ (صفر)، ۲-۰ (۲/۰)، ۳-۰ (۳/۰)، ۴-۰ (۴/۰) و غیره مشخص می‌شوند. هر چه عدد کوچک‌تر باشد، نخ نازک‌تر است. برای مثال:

• ۳-۰ یا ۴-۰: برای بخیه‌های پوستی.
• ۵-۰ یا ۶-۰: برای جراحی‌های ظریف مانند جراحی چشم.

مزایای نخ نایلون

• دوام بالا: برای استفاده طولانی‌مدت مناسب است.
• کاهش عفونت: به دلیل ساختار تک‌رشته‌ای.
• واکنش بافتی کم: باعث التهاب کمتری می‌شود.

معایب نخ نایلون

• گره‌خوردگی سخت: به دلیل سطح صاف، ممکن است گره‌ها شل شوند.
• نیاز به کشیدن: چون جذب‌شدنی نیست، باید پس از بهبودی کشیده شود.

نکات مهم در استفاده از نخ نایلون

• برای جلوگیری از شل شدن گره‌ها، معمولاً از تکنیک‌های خاص گره‌زدن استفاده می‌شود.
• در جراحی‌های زیبایی، از نخ‌های نازک‌تر (مانند ۵-۰ یا ۶-۰) برای کاهش اسکار استفاده می‌شود.
• در صورت استفاده در بافت‌های عمقی، باید مطمئن شد که نیازی به جذب نخ نیست.

نخ جراحی نایلون به دلیل استحکام، انعطاف‌پذیری و واکنش بافتی کم، یکی از گزینه‌های محبوب در جراحی‌های مختلف است. انتخاب اندازه و نوع مناسب آن بستگی به نوع جراحی و محل استفاده دارد.

نخ جراحی سیلک

نخ سیلک (Silk Suture) یکی از قدیمی‌ترین و پرکاربردترین نخ‌های جراحی است که از الیاف طبیعی ابریشم ساخته می‌شود. این نخ به دلیل نرمی، انعطاف‌پذیری و سهولت استفاده، در جراحی‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، سیلک یک نخ غیرجذب‌شدنی (Non-Absorbable) است و در صورت استفاده در بافت‌های سطحی، باید پس از بهبودی کشیده شود.

ویژگی‌های نخ جراحی سیلک

1. غیرجذب‌شدنی (Non-Absorbable)

• توسط بدن جذب نمی‌شود و برای استفاده طولانی‌مدت مناسب است.
• در صورت استفاده در بافت‌های سطحی، باید پس از بهبودی کشیده شود.

1. نرمی و انعطاف‌پذیری

• به دلیل ساختار چندرشته‌ای (Multifilament)، نرم و انعطاف‌پذیر است.
• گره‌خوردگی آن آسان است و گره‌ها محکم می‌مانند.

1. واکنش بافتی

• ممکن است در برخی موارد باعث واکنش التهابی خفیف در بدن شود.
• به دلیل منشأ طبیعی (ابریشم)، احتمال واکنش آلرژیک وجود دارد.

1. استحکام

• استحکام کششی خوبی دارد، اما به مرور زمان در بدن ممکن است کاهش یابد.

1. جذب رطوبت

• ساختار چندرشته‌ای آن باعث می‌شود رطوبت را جذب کند، که این ویژگی می‌تواند خطر عفونت را افزایش دهد.

انواع نخ سیلک:

1. ساده (Plain)

• بدون هیچ گونه پوشش اضافی.
• نرم‌تر و انعطاف‌پذیرتر است.

1. پوشش‌دار (Coated)

• با مواد خاصی مانند موم یا سیلیکون پوشش داده شده است.
• کاهش اصطکاک و عبور راحت‌تر از بافت.
• کاهش جذب رطوبت و خطر عفونت.

کاربردهای نخ جراحی سیلک

1. جراحی عمومی

• برای بستن زخم‌ها و برش‌های جراحی.
• در بافت‌هایی که نیاز به استحکام کوتاه‌مدت دارند.

1. جراحی چشم

• به دلیل نرمی و انعطاف‌پذیری، در جراحی‌های چشمی استفاده می‌شود.

1. جراحی دهان و دندان

• برای بخیه‌زدن بافت‌های نرم دهان.

1. جراحی قلب و عروق

• در برخی موارد برای لیگاتور (بستن) عروق خونی استفاده می‌شود.

1. جراحی زیبایی

• به دلیل نرمی، در بخیه‌های پوستی استفاده می‌شود.

اندازه‌های رایج نخ سیلک

نخ سیلک در اندازه‌های مختلفی تولید می‌شود که با اعدادی مانند ۰ (صفر)، ۲-۰ (۲/۰)، ۳-۰ (۳/۰)، ۴-۰ (۴/۰) و غیره مشخص می‌شوند. هر چه عدد کوچک‌تر باشد، نخ نازک‌تر است. برای مثال:

• ۳-۰ یا ۴-۰: برای بخیه‌های پوستی.
• ۵-۰ یا ۶-۰: برای جراحی‌های ظریف مانند جراحی چشم.

مزایای نخ سیلک

• نرمی و انعطاف‌پذیری: استفاده از آن راحت است و گره‌خوردگی آسانی دارد.
• استحکام اولیه خوب: برای بافت‌هایی که نیاز به استحکام کوتاه‌مدت دارند مناسب است.
• قیمت پایین: در مقایسه با برخی نخ‌های مصنوعی، هزینه کمتری دارد.

معایب نخ سیلک

• غیرجذب‌شدنی: باید پس از بهبودی کشیده شود (در صورت استفاده در بافت‌های سطحی).
• واکنش بافتی: ممکن است باعث التهاب یا واکنش آلرژیک شود.
• مستعد عفونت: ساختار چندرشته‌ای آن می‌تواند باعث جذب باکتری و افزایش خطر عفونت شود.
• کاهش استحکام در طول زمان: در بدن به مرور زمان استحکام خود را از دست می‌دهد.

نکات مهم در استفاده از نخ سیلک

• در بافت‌هایی که نیاز به استحکام طولانی‌مدت است، بهتر است از نخ‌های مصنوعی مانند پلی‌پروپیلن استفاده شود.
• در جراحی‌های زیبایی، از نخ‌های نازک‌تر (مانند ۵-۰ یا ۶-۰) برای کاهش اسکار استفاده می‌شود.
• به دلیل خطر عفونت، در بافت‌های آلوده یا مستعد عفونت استفاده نمی‌شود.

نخ جراحی سیلک به دلیل نرمی، انعطاف‌پذیری و سهولت استفاده، هنوز هم در بسیاری از جراحی‌ها کاربرد دارد. با این حال، به دلیل معایبی مانند خطر عفونت و واکنش بافتی، در برخی موارد جای خود را به نخ‌های مصنوعی داده است. انتخاب نخ سیلک باید با توجه به نوع جراحی و شرایط بیمار انجام شود.

نخ پرولین (Prolene Suture) یک نخ جراحی مصنوعی، غیرجذب‌شدنی (Non-Absorbable) و تک‌رشته‌ای (Monofilament) است که از پلی‌پروپیلن ساخته می‌شود. این نخ به دلیل استحکام بالا، انعطاف‌پذیری و واکنش بافتی کم، در جراحی‌های مختلف به‌ویژه در مواردی که نیاز به استحکام طولانی‌مدت است، استفاده می‌شود.

ویژگی‌های نخ جراحی پرولین

1. غیرجذب‌شدنی (Non-Absorbable)

• توسط بدن جذب نمی‌شود و برای استفاده طولانی‌مدت مناسب است.
• در صورت استفاده در بافت‌های سطحی، باید پس از بهبودی کشیده شود.

1. تک‌رشته‌ای (Monofilament)

• از یک رشته واحد تشکیل شده است.
• سطح صاف و یکنواخت دارد که باعث کاهش اصطکاک و عبور راحت‌تر از بافت می‌شود.

1. استحکام بالا

• استحکام کششی بالایی دارد و برای بافت‌هایی که تحت فشار هستند مناسب است.

1. واکنش بافتی کم

• به دلیل جنس مصنوعی و تک‌رشته‌ای، باعث واکنش التهابی یا آلرژیک کمی در بدن می‌شود.

1. مقاومت در برابر عفونت

• ساختار تک‌رشته‌ای آن باعث می‌شود کمتر مستعد جذب باکتری و ایجاد عفونت باشد.

1. انعطاف‌پذیری

• انعطاف‌پذیری خوبی دارد و به راحتی از بافت عبور می‌کند.

کاربردهای نخ جراحی پرولین

1. جراحی قلب و عروق

• برای ترمیم عروق خونی و جراحی‌های قلب باز.
• به دلیل استحکام بالا و واکنش بافتی کم، گزینه‌ای ایده‌آل است.

1. جراحی عمومی

• برای بخیه‌زدن زخم‌ها و برش‌های جراحی.
• در مواردی که نیاز به استحکام طولانی‌مدت است.

1. جراحی پلاستیک و زیبایی

• برای بخیه‌های پوستی و کاهش اسکار (جای زخم).

1. جراحی ارتوپدی

• برای ترمیم تاندون‌ها و رباط‌ها.

1. جراحی چشم

• در برخی موارد برای جراحی‌های چشمی استفاده می‌شود.

اندازه‌های رایج نخ پرولین

نخ پرولین در اندازه‌های مختلفی تولید می‌شود که با اعدادی مانند ۰ (صفر)، ۲-۰ (۲/۰)، ۳-۰ (۳/۰)، ۴-۰ (۴/۰) و غیره مشخص می‌شوند. هر چه عدد کوچک‌تر باشد، نخ نازک‌تر است. برای مثال:

• ۳-۰ یا ۴-۰: برای بخیه‌های پوستی.
• ۵-۰ یا ۶-۰: برای جراحی‌های ظریف مانند جراحی چشم یا عروق.

مزایای نخ پرولین

• استحکام بالا: برای استفاده طولانی‌مدت مناسب است.
• واکنش بافتی کم: باعث التهاب کمتری می‌شود.
• کاهش عفونت: به دلیل ساختار تک‌رشته‌ای.
• انعطاف‌پذیری: عبور راحت‌تر از بافت.

معایب نخ پرولین

• گره‌خوردگی سخت: به دلیل سطح صاف، ممکن است گره‌ها شل شوند و نیاز به گره‌های بیشتری داشته باشد.
• نیاز به کشیدن: چون جذب‌شدنی نیست، باید پس از بهبودی کشیده شود (در صورت استفاده در بافت‌های سطحی).

نکات مهم در استفاده از نخ پرولین

• برای جلوگیری از شل شدن گره‌ها، معمولا از تکنیک‌های خاص گره‌زدن استفاده می‌شود.
• در جراحی‌های زیبایی، از نخ‌های نازک‌تر (مانند ۵-۰ یا ۶-۰) برای کاهش اسکار استفاده می‌شود.
• در جراحی‌های قلب و عروق، به دلیل استحکام و دوام بالا، گزینه‌ای ایده‌آل است.

نخ جراحی پرولین به دلیل استحکام، انعطاف‌پذیری و واکنش بافتی کم، یکی از گزینه‌های محبوب در جراحی‌های مختلف، به‌ویژه جراحی‌های قلب و عروق است. انتخاب اندازه و نوع مناسب آن بستگی به نوع جراحی و محل استفاده دارد.

نخ جراحی ویکریل

نخ ویکریل (Vicryl Suture) یک نخ جراحی جذب‌شدنی (Absorbable) و چندرشته‌ای (Multifilament) است که از کوپلیمر اسید پلی‌گلیکولیک و اسید پلی‌لاکتیک ساخته می‌شود. این نخ به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد خود، به‌طور گسترده در جراحی‌های مختلف استفاده می‌شود. ویکریل توسط بدن به مرور زمان جذب می‌شود و نیازی به کشیدن آن پس از بهبودی نیست.

ویژگی‌های نخ جراحی ویکریل

1. جذب‌شدنی (Absorbable)

• توسط بدن به مرور زمان جذب می‌شود.
• معمولاً طی ۵۶ تا ۷۰ روز کاملا جذب می‌شود.

1. چندرشته‌ای (Multifilament)

• از چندین رشته به هم تابیده تشکیل شده است.
• انعطاف‌پذیری و گره‌خوردگی آسان‌تری دارد.

1. استحکام اولیه بالا

• در روزهای اولیه پس از جراحی، استحکام کششی بالایی دارد.
• حدود ۷۵٪ از استحکام خود را پس از دو هفته حفظ می‌کند.

1. واکنش بافتی کم

• به دلیل جنس مصنوعی، باعث واکنش التهابی یا آلرژیک کمی در بدن می‌شود.

1. پوشش‌دار (Coated)

• برخی انواع ویکریل با مواد خاصی مانند پلی‌کاپرولاکتون پوشش داده می‌شوند تا اصطکاک را کاهش دهند و عبور از بافت را آسان‌تر کنند.

انواع نخ ویکریل

1. ویکریل ساده (Uncoated Vicryl)

• بدون پوشش اضافی.
• انعطاف‌پذیری و گره‌خوردگی خوبی دارد.

1. ویکریل پوشش‌دار (Coated Vicryl)

• با مواد خاصی پوشش داده شده است.
• اصطکاک کم‌تر و عبور راحت‌تر از بافت.
• کاهش خطر عفونت.

کاربردهای نخ جراحی ویکریل

1. جراحی عمومی

• برای بخیه‌زدن زخم‌ها و برش‌های جراحی.
• در بافت‌های نرم مانند عضلات و زیرپوست.

1. جراحی زنان و زایمان

• برای ترمیم بافت‌های نرم در جراحی‌های زنان.
• در اپیزیوتومی (برش پرینه در زایمان).

1. جراحی گوارش

• برای ترمیم بافت‌های دستگاه گوارش.

1. جراحی ارتوپدی

• برای ترمیم بافت‌های نرم مانند تاندون‌ها و رباط‌ها.

1. جراحی اطفال

• به دلیل جذب‌شدنی بودن، در جراحی‌های کودکان استفاده می‌شود.

اندازه‌های رایج نخ ویکریل

نخ ویکریل در اندازه‌های مختلفی تولید می‌شود که با اعدادی مانند ۰ (صفر)، ۲-۰ (۲/۰)، ۳-۰ (۳/۰)، ۴-۰ (۴/۰) و غیره مشخص می‌شوند. هر چه عدد کوچک‌تر باشد، نخ نازک‌تر است. برای مثال:

• ۳-۰ یا ۴-۰: برای بخیه‌های پوستی و بافت‌های نرم.
• ۵-۰ یا ۶-۰: برای جراحی‌های ظریف مانند جراحی چشم.

مزایای نخ ویکریل

• جذب‌شدنی: نیازی به کشیدن نخ پس از بهبودی نیست.
• استحکام اولیه بالا: برای بافت‌هایی که تحت فشار هستند مناسب است.
• واکنش بافتی کم: باعث التهاب کمتری می‌شود.
• انعطاف‌پذیری و گره‌خوردگی آسان: به دلیل ساختار چندرشته‌ای.

معایب نخ ویکریل

• کاهش استحکام در طول زمان: به مرور زمان استحکام خود را از دست می‌دهد.
• مستعد عفونت: ساختار چندرشته‌ای آن می‌تواند باعث جذب باکتری و افزایش خطر عفونت شود (در انواع ساده).

نکات مهم در استفاده از نخ ویکریل

• در بافت‌هایی که نیاز به استحکام طولانی‌مدت است، بهتر است از نخ‌های غیرجذب‌شدنی استفاده شود.
• در جراحی‌های زیبایی، از نخ‌های نازک‌تر (مانند ۵-۰ یا ۶-۰) برای کاهش اسکار استفاده می‌شود.
• به دلیل خطر عفونت، در بافت‌های آلوده یا مستعد عفونت، از انواع پوشش‌دار آن استفاده می‌شود.

نخ جراحی ویکریل به دلیل جذب‌شدنی بودن، استحکام اولیه بالا و واکنش بافتی کم، یکی از گزینه‌های محبوب در جراحی‌های مختلف است. انتخاب اندازه و نوع مناسب آن بستگی به نوع جراحی و محل استفاده دارد.

نخ جراحی PDS

نخ جراحی PDS (Polydioxanone Suture) یک نخ جراحی جذب‌شدنی (Absorbable)، تک‌رشته‌ای (Monofilament) و مصنوعی است که از پلی‌دیوکسانون ساخته می‌شود. این نخ به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد خود، به‌ویژه در جراحی‌هایی که نیاز به استحکام طولانی‌تر و جذب آهسته‌تر است، استفاده می‌شود. PDS توسط بدن به مرور زمان جذب می‌شود و نیازی به کشیدن آن پس از بهبودی نیست.

ویژگی‌های نخ جراحی PDS

1. جذب‌شدنی (Absorbable):

• توسط بدن به مرور زمان جذب می‌شود.
• جذب کامل آن حدود ۱۸۰ روز (۶ ماه) طول می‌کشد.

1. تک‌رشته‌ای (Monofilament)

• از یک رشته واحد تشکیل شده است.
• سطح صاف و یکنواخت دارد که باعث کاهش اصطکاک و عبور راحت‌تر از بافت می‌شود.

1. استحکام طولانی‌مدت

• حدود ۷۰٪ از استحکام خود را پس از دو هفته حفظ می‌کند.
• حدود ۵۰٪ از استحکام خود را پس از چهار هفته حفظ می‌کند.
• برای بافت‌هایی که نیاز به استحکام طولانی‌تر دارند مناسب است.

1. واکنش بافتی کم

• به دلیل جنس مصنوعی و تک‌رشته‌ای، باعث واکنش التهابی یا آلرژیک کمی در بدن می‌شود.

1. مقاومت در برابر عفونت

• ساختار تک‌رشته‌ای آن باعث می‌شود کمتر مستعد جذب باکتری و ایجاد عفونت باشد.

کاربردهای نخ جراحی PDS

1. جراحی عمومی

• برای بخیه‌زدن زخم‌ها و برش‌های جراحی.
• در بافت‌هایی که نیاز به استحکام طولانی‌تر دارند.

1. جراحی زنان و زایمان

• برای ترمیم بافت‌های نرم در جراحی‌های زنان.

1. جراحی گوارش

• برای ترمیم بافت‌های دستگاه گوارش.

1. جراحی ارتوپدی

• برای ترمیم تاندون‌ها و رباط‌ها.

1. جراحی قلب و عروق

• در برخی موارد برای ترمیم عروق خونی استفاده می‌شود.

1. جراحی اطفال

• به دلیل جذب‌شدنی بودن، در جراحی‌های کودکان استفاده می‌شود.

اندازه‌های رایج نخ PDS

نخ PDS در اندازه‌های مختلفی تولید می‌شود که با اعدادی مانند ۰ (صفر)، ۲-۰ (۲/۰)، ۳-۰ (۳/۰)، ۴-۰ (۴/۰) و غیره مشخص می‌شوند. هر چه عدد کوچک‌تر باشد، نخ نازک‌تر است. برای مثال:

• ۳-۰ یا ۴-۰: برای بخیه‌های پوستی و بافت‌های نرم.
• ۵-۰ یا ۶-۰: برای جراحی‌های ظریف مانند جراحی چشم یا عروق.

مزایای نخ PDS

• جذب‌شدنی: نیازی به کشیدن نخ پس از بهبودی نیست.
• استحکام طولانی‌مدت: برای بافت‌هایی که نیاز به استحکام طولانی‌تر دارند مناسب است.
• واکنش بافتی کم: باعث التهاب کمتری می‌شود.
• مقاومت در برابر عفونت: به دلیل ساختار تک‌رشته‌ای.

معایب نخ PDS

• گره‌خوردگی سخت: به دلیل سطح صاف، ممکن است گره‌ها شل شوند و نیاز به گره‌های بیشتری داشته باشد.
• جذب آهسته: جذب کامل آن حدود ۶ ماه طول می‌کشد.

نکات مهم در استفاده از نخ PDS

• برای جلوگیری از شل شدن گره‌ها، معمولاً از تکنیک‌های خاص گره‌زدن استفاده می‌شود.
• در جراحی‌های زیبایی، از نخ‌های نازک‌تر (مانند ۵-۰ یا ۶-۰) برای کاهش اسکار استفاده می‌شود.
• در بافت‌هایی که نیاز به استحکام طولانی‌مدت است، گزینه‌ای ایده‌آل است.

نخ جراحی PDS به دلیل جذب‌شدنی بودن، استحکام طولانی‌مدت و واکنش بافتی کم، یکی از گزینه‌های محبوب در جراحی‌های مختلف، به‌ویژه در مواردی که نیاز به استحکام طولانی‌تر است، می‌باشد. انتخاب اندازه و نوع مناسب آن بستگی به نوع جراحی و محل استفاده دارد.

نخ جراحی مونوکریل

نخ مونوکریل (Monocryl Suture) نوعی نخ بخیه‌ی جذبی است که در جراحی‌ها برای بخیه زدن بافت‌های نرم استفاده می‌شود. این نخ از کوپلیمر گلیکولید و اپسیلون-کاپرولاکتون ساخته شده و به‌طور گسترده‌ای در جراحی‌های عمومی، زنان و زایمان، ارتوپدی و سایر زمینه‌های جراحی کاربرد دارد.

ویژگی‌های نخ مونوکریل

1. جذب‌پذیری: این نخ به‌تدریج توسط بدن جذب می‌شود و نیازی به کشیدن نخ پس از بهبودی نیست.
2. استحکام اولیه بالا: نخ مونوکریل در روزهای اولیه پس از جراحی استحکام بالایی دارد که برای ترمیم بافت‌ها ضروری است.
3. کاهش التهاب: به دلیل ماهیت صاف و یکنواخت، واکنش بافتی کمتری ایجاد می‌کند.
4. انعطاف‌پذیری: این نخ نرم و انعطاف‌پذیر است و کار با آن برای جراحان راحت‌تر است.
5. جذب کامل: معمولا طی ۹۱ تا ۱۱۹ روز به‌طور کامل جذب می‌شود.

کاربردهای نخ مونوکریل

• بخیه‌زنی زیرپوستی
• جراحی‌های زنان و زایمان (مانند سزارین)
• جراحی‌های دستگاه گوارش
• جراحی‌های پلاستیک و ترمیمی
• جراحی‌های اطفال

اندازه‌ها و انواع

نخ مونوکریل در اندازه‌ها و ضخامت‌های مختلف (از ۰ تا ۵) و با سوزن‌های متنوع (مستقیم یا منحنی) تولید می‌شود تا نیازهای مختلف جراحی را برآورده کند.

نکات مهم

• این نخ برای بخیه‌زنی پوست سطحی توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است جای بخیه باقی بماند.
• در صورت استفاده در بافت‌هایی که تحت فشار زیاد هستند، ممکن است نیاز به بررسی‌های بیشتر باشد.

ساختار و ترکیب نخ مونوکریل

نخ مونوکریل از یک کوپلیمر مصنوعی ساخته شده است که ترکیبی از گلیکولید و اپسیلون-کاپرولاکتون است. این ترکیب باعث می‌شود نخ ویژگی‌های مطلوبی مانند استحکام اولیه بالا و جذب تدریجی توسط بدن را داشته باشد.

مکانیسم جذب

نخ مونوکریل به‌طور طبیعی توسط هیدرولیز (واکنش با آب در بدن) تجزیه می‌شود. این فرآیند به‌تدریج انجام می‌گیرد و معمولا:

• ۵۰ تا ۶۰ درصد استحکام خود را پس از ۷ روز حفظ می‌کند.
• جذب کامل آن بین ۹۱ تا ۱۱۹ روز طول می‌کشد.
  این زمان‌بندی به محل بخیه، نوع بافت و شرایط بیمار بستگی دارد.

مزایای نخ مونوکریل

1. کاهش عفونت: به دلیل سطح صاف و یکنواخت، احتمال تجمع باکتری‌ها کمتر است.
2. کاهش واکنش بافتی: این نخ باعث التهاب کم‌تری در مقایسه با نخ‌های غیرجذبی یا جذبی دیگر می‌شود.
3. سهولت در استفاده: انعطاف‌پذیری و نرمی آن باعث می‌شود جراحان به راحتی با آن کار کنند.
4. عدم نیاز به کشیدن نخ: چون جذب می‌شود، نیازی به کشیدن نخ پس از بهبودی نیست.
5. استحکام اولیه بالا: برای بافت‌هایی که نیاز به حمایت اولیه دارند، ایده‌آل است.

معایب نخ مونوکریل

1. عدم استفاده برای پوست سطحی: ممکن است جای بخیه باقی بماند، بنابراین برای بخیه‌های سطحی پوست توصیه نمی‌شود.
2. کاهش استحکام در طول زمان: با گذشت زمان، استحکام آن کاهش می‌یابد، بنابراین برای بافت‌هایی که تحت فشار مداوم هستند (مانند تاندون‌ها) مناسب نیست.
3. هزینه نسبتا بالاتر: در مقایسه با برخی نخ‌های دیگر، قیمت آن ممکن است بیشتر باشد.

اندازه‌ها و انواع نخ مونوکریل

نخ مونوکریل در اندازه‌های مختلف (بر اساس سیستم USP) تولید می‌شود:

• USP 0 تا ۵: هرچه عدد کوچک‌تر باشد، نخ نازک‌تر است.
• سوزن‌های متنوع: سوزن‌های آن در اشکال مستقیم، منحنی و با نوک تیز یا کند طراحی شده‌اند تا برای انواع بافت‌ها مناسب باشند.

کاربردهای بالینی

1. جراحی عمومی: برای بخیه‌زنی بافت‌های نرم مانند عضلات و فاسیا.
2. جراحی زنان و زایمان: به‌طور گسترده در سزارین استفاده می‌شود.
3. جراحی پلاستیک: برای بخیه‌های زیرپوستی که نیاز به ظرافت دارند.
4. جراحی اطفال: به دلیل جذب‌پذیری و کاهش التهاب، برای کودکان مناسب است.
5. جراحی دستگاه گوارش: برای بخیه‌زنی روده و معده.

نکات مهم در استفاده از نخ مونوکریل

1. نگهداری: باید در دمای اتاق و دور از رطوبت نگهداری شود.
2. تکنیک بخیه‌زنی: باید با دقت و بدون ایجاد کشش بیش از حد استفاده شود تا از پارگی نخ جلوگیری شود.
3. انتخاب اندازه مناسب: برای هر نوع بافت، اندازه و ضخامت مناسب باید انتخاب شود.
4. محدودیت‌ها: برای بافت‌هایی که نیاز به حمایت طولانی‌مدت دارند (مانند تاندون‌ها یا مفاصل) مناسب نیست.

تفاوت نخ مونوکریل با سایر نخ‌های جذبی

1. ویکریل (Vicryl): ویکریل نیز جذبی است، اما سرعت جذب آن کندتر از مونوکریل است و واکنش بافتی بیشتری ایجاد می‌کند.
2. پیدی‌اس (PDS): پیدی‌اس استحکام طولانی‌مدت‌تری دارد و برای بافت‌هایی که نیاز به حمایت طولانی‌تر دارند استفاده می‌شود.
3. کات‌گوت (Catgut): کات‌گوت از منابع طبیعی ساخته می‌شود و واکنش بافتی بیشتری ایجاد می‌کند.

نخ جراحی کرومیک

نخ جراحی کرومیک (Chromic Suture) نوعی نخ بخیه‌ی جذبی است که از کات‌گوت (Catgut) ساخته شده و با نمک‌های کرومیک درمان شده است. این فرآیند باعث افزایش مقاومت نخ و کاهش واکنش بافتی در مقایسه با کات‌گوت ساده می‌شود. نخ کرومیک به‌طور گسترده‌ای در جراحی‌هایی که نیاز به جذب تدریجی نخ وجود دارد، استفاده می‌شود.

ویژگی‌های نخ کرومیک

1. جذب‌پذیری: این نخ توسط آنزیم‌های بدن تجزیه می‌شود و معمولاً طی ۹۰ روز جذب کامل می‌شود.
2. کاهش واکنش بافتی: نسبت به کات‌گوت ساده، واکنش التهابی کم‌تری ایجاد می‌کند.
3. استحکام مناسب: استحکام آن برای بخیه‌زنی بافت‌های نرم کافی است.
4. انعطاف‌پذیری: نرم و انعطاف‌پذیر است و کار با آن برای جراحان راحت است.
5. منشأ طبیعی: از کلاژن گوسفند یا گاو ساخته می‌شود.

کاربردهای نخ کرومیک

• جراحی زنان و زایمان: مانند بخیه‌زنی در اپیزیوتومی (برش پرینه در زایمان).
• جراحی عمومی: برای بخیه‌زنی بافت‌های نرم مانند عضلات و فاسیا.
• جراحی چشم: در برخی موارد برای بخیه‌زنی ملتحمه یا سایر بافت‌های چشمی.
• جراحی دهان و دندان: برای بخیه‌زنی لثه یا بافت‌های نرم دهان.
• جراحی اطفال: در برخی موارد برای کودکان استفاده می‌شود.

اندازه‌ها و انواع نخ کرومیک

نخ کرومیک در اندازه‌های مختلف (بر اساس سیستم USP) تولید می‌شود:

• USP 0 تا ۷: هرچه عدد کوچک‌تر باشد، نخ نازک‌تر است.
• سوزن‌های متنوع: سوزن‌های آن در اشکال مستقیم، منحنی و با نوک تیز یا کند طراحی شده‌اند.

مزایای نخ کرومیک

1. جذب تدریجی: نیازی به کشیدن نخ پس از بهبودی نیست.
2. انعطاف‌پذیری: نرم و انعطاف‌پذیر است و به راحتی گره می‌خورد.
3. مناسب برای بافت‌های نرم: برای بخیه‌زنی بافت‌هایی که نیاز به حمایت کوتاه‌مدت دارند، ایده‌آل است.

معایب نخ کرومیک

1. واکنش بافتی: اگرچه کمتر از کات‌گوت ساده است، اما همچنان ممکن است باعث التهاب شود.
2. استحکام محدود: برای بافت‌هایی که تحت فشار زیاد هستند، مناسب نیست.
3. جذب نامنظم: سرعت جذب آن ممکن است در بیماران مختلف متفاوت باشد.

نکات مهم در استفاده از نخ کرومیک

1. نگهداری: باید در دمای اتاق و دور از رطوبت نگهداری شود.
2. تکنیک بخیه‌زنی: باید با دقت و بدون ایجاد کشش بیش از حد استفاده شود.
3. انتخاب اندازه مناسب: برای هر نوع بافت، اندازه و ضخامت مناسب باید انتخاب شود.
4. محدودیت‌ها: برای بافت‌هایی که نیاز به حمایت طولانی‌مدت دارند (مانند تاندون‌ها یا مفاصل) مناسب نیست.

تفاوت نخ کرومیک با سایر نخ‌های جذبی

1. کات‌گوت ساده: کرومیک نسبت به کات‌گوت ساده مقاوم‌تر است و واکنش بافتی کم‌تری ایجاد می‌کند.
2. ویکریل (Vicryl): ویکریل استحکام بیشتری دارد و واکنش بافتی کم‌تری ایجاد می‌کند.
3. مونوکریل (Monocryl): مونوکریل سطح صاف‌تری دارد و برای بخیه‌های زیرپوستی مناسب‌تر است.

نتیجه گیری نخ های جراحی، انواع و کاربردهای آن

• نخ‌های جذب‌شدنی برای بافت‌های داخلی و نخ‌های غیرجذب‌شدنی برای بافت‌های خارجی ترجیح داده می‌شوند.
• در مواردی که احتمال عفونت وجود دارد، نخ‌های تک‌رشته ترجیح داده می‌شوند.
• گره‌پذیری و مقاومت نخ باید با توجه به نوع بافت انتخاب شود.

با توجه به پیشرفت‌های اخیر در علم پزشکی، امروزه نخ‌های جراحی با کیفیت‌های مختلف و ویژگی‌های منحصر به فرد در دسترس هستند که به بهبود نتایج جراحی کمک می‌کنند.

کشیدن بخیه‌های غیرجذبی (Non-Absorbable Sutures) یک فرآیند مهم پس از بهبودی زخم است. این بخیه‌ها باید پس از اینکه زخم به اندازه کافی ترمیم شد، کشیده شوند تا از ایجاد جای زخم یا عفونت جلوگیری شود. در ادامه مراحل و نکات مهم مربوط به کشیدن بخیه توضیح داده می‌شوند:

زمان مناسب برای کشیدن بخیه

زمان کشیدن بخیه بستگی به محل زخم و سرعت بهبودی دارد. به طور کلی:

• صورت: ۳ تا ۵ روز بعد (به دلیل خونرسانی خوب و بهبودی سریع).
• دست و پا: ۷ تا ۱۰ روز بعد.
• بدن: ۱۰ تا ۱۴ روز بعد.
• مفاصل: ممکن است تا ۱۴ روز یا بیشتر طول بکشد.

توجه: زمان دقیق باید توسط پزشک تعیین شود.

ابزار مورد نیاز برای کشیدن بخیه

• قیچی جراحی یا کاتر کوچک: برای بریدن نخ بخیه.
• پنس (فورسپس): برای گرفتن و کشیدن نخ بخیه.
• مواد ضدعفونی‌کننده: مانند بتادین یا الکل.
• گاز استریل: برای تمیز کردن ناحیه.

مراحل کشیدن بخیه

۱. ضدعفونی کردن ناحیه:

• ناحیه اطراف بخیه را با مواد ضدعفونی‌کننده تمیز کنید.

۲. بریدن نخ بخیه:

• با استفاده از پنس، نخ بخیه را بلند کنید.
• قیچی را زیر گره نخ قرار داده و نخ را به آرامی ببرید.

۳. کشیدن نخ:

• پس از بریدن نخ، آن را به آرامی و با دقت از پوست بیرون بکشید.
• مراقب باشید که زخم باز نشود.

۴. پانسمان ناحیه:

• پس از کشیدن بخیه، ناحیه را با گاز استریل پانسمان کنید تا از عفونت جلوگیری شود.

نکات مهم پس از کشیدن بخیه

• تمیز نگه داشتن ناحیه: تا بهبودی کامل، ناحیه را تمیز و خشک نگه دارید.
• پانسمان: در صورت نیاز، پانسمان را تعویض کنید.
• جلوگیری از کشش: از کشیدن یا فشار دادن ناحیه خودداری کنید.
• مراقبت از جای زخم: برای کاهش جای زخم، از کرم‌های ترمیم‌کننده یا ژل سیلیکون استفاده کنید.

علائم هشداردهنده

در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، به پزشک مراجعه کنید:

• قرمزی، تورم یا گرمی در ناحیه زخم.
• ترشح چرک یا بو از زخم.
• درد شدید یا باز شدن زخم.
• تب یا علائم عفونت.

توصیه‌های کلی

• کشیدن بخیه باید توسط پزشک یا فرد آموزش‌دیده انجام شود.
• از دستکاری زخم یا بخیه‌ها خودداری کنید.
• در صورت تردید درباره بهبودی زخم، با پزشک مشورت کنید.

کشیدن بخیه یک فرآیند ساده اما مهم است که اگر به درستی انجام نشود، ممکن است باعث باز شدن زخم یا عفونت شود. بنابراین، بهتر است این کار توسط متخصص انجام شود.

مقاله و تحقیق: آی مد تجهیز